recenzja z Weneckiego Festiwalu Filmowego, 5 Wrzesień 2007 VARIETY

Wenecja Sztuczki (Polska)

ALISSA SIMON

Produkcja: Zjednoczenie Artystów i Rzemieślników Sp., we współpracy z:
Wytwornia Filmow Dokumentalnych i Fabularnych, Telewizja Polska S.A.,
Canal Plus, Cyfrowy, Opus Film. (International sales, ZAiR, Warsaw).
Produkcja, reżyseria i scenariusz: Andrzej Jakimowski.

Występują: Damian Ul, Ewelina Walendziak, Rafal Guzniczak, Tomasz Sapryk,
Iwona Fornalczyk, Joanna Liszowska, Grzegorz Stelmaszewski,
Simone Mattarelli. (Polski, włoski w dialogach)

Osierocony przez ojca chłopiec kusi los w "Sztuczkach", perfekcyjnym portrecie życia warstwy robotniczej w prowincjonalnym miasteczku --i dorastania jako sporo młodszy brat ukochanej starszej siostry. Tragikomiczny, drugi już utwór polskiego reżysera Andrzeja Jakimowskiego wygrał nagrodę Europa Cinemas Label dla Najlepszego Europejskiego Filmu w niezależnie zorganizowanych Venice Days, zapewniając temu realistycznemu, lecz jednocześnie poetyckiemu klejnotowi filmowy rozgłos i dodatkowe wsparcie promocyjne na kontynencie. Za granicą mniejsi dystrybutorzy i nadawcy powinni go zapamiętać.

Czarująca, słodko-gorzka opowieść rozgrywa się z punktu widzenia rodzeństwa: Stefka (Damian Ul), 6 lat, i Elki (Ewelina Walendziak), 18 lat, a także chłopaka Elki, mechanika samochodowego Jerzego (Rafał Guźniczak) podczas przesyconego słońcem lata. Rodzeństwo żyje z matką, sprzedawczynią w sklepie (Iwona Fornalczyk). Ich ojciec opuścił ją dla innej kobiety kiedy Stefek był bardzo mały.

Nigdy nie bawiący się z innymi dziećmi, dojrzały na swój wiek, ciekawy Stefek woli towarzystwo Elki i Jerzego, ale zadowala się też snuciem się samotnie po ulicach swojego małego górniczego miasteczka, bacznie obserwując sposób działania różnych rzeczy, a także ruch pasażerów na miejscowej stacji kolejowej. Ambitna Elka zmywa naczynia w ogródku kawiarnianym, uczy się języka włoskiego i stara się o pracę we włoskiej firmie. Delikatny, cierpliwy Jerzy kocha Elkę i jej rodzinę, ale zerka też na miejscową puszczalską o fantastycznej figurze, Wiolkę (Joanna Liszowska).

Spojrzenie na świat Stefka jest kształtowane przez ciągłe targowanie się Elki z losem, który próbuje formować w chytrze praktyczny, prawie magiczny sposób. Przyznając, "ona zna sztuczki", chłopiec eksperymentuje na własną rękę.

Pewnego dnia, Stefek zauważa mężczyznę czekającego na przesiadkę, który przypomina mu jego nieobecnego ojca. Zaczyna wtedy ryzykowną grę z losem, stworzoną po to, by mężczyzna pozostał w mieście i dotarł do sklepu jego matki.

Zniewalająca gra aktorska niekonwencjonalnie atrakcyjnych amatorów Ul, Walendziak i Guźniczak daje filmowi chwytającą za serce autentyczność, spontaniczność i unikatowość. Stylizacja i rozmach są skutkiem wspaniałych, nakrapianych złotem zdjęć Adama Bajerskiego i na zmianę jazzowej i melancholijnej muzyki Tomasza Gąssowskiego.

Film jest dedykowany starszej siostrze reżysera, która zmuszała go kiedy był mały do siedzenia na szafie, żeby niczego nie zbroił.

Zdjęcia (kolor), Adam Bajerski; montaż, Cezary Grzesiuk; muzyka, Tomasz Gąssowski; scenografia, Ewa Jakimowska; kostiumy, Aleksandra Staszko; dźwięk (Dolby Digital), Maria Chilarecka, Aleksander Musialowski. Recenzja z Festiwalu Filmowego w Wenecji (Venice Days), 5 wrzesień 2007. Czas trwania: 96 min.

http://www.variety.com/review/VE1117934776.html?categoryid=31&cs=1&nid=2577